و یادی کنیم از اونایی که رفتن و دیگه کسی نتونست جاشونو تو زندگی پُر کنه .....
پارسال همین موقع ها بود که فکر میکردم این جمله مصداق کامل یکى از دوستانه... اون حجم از عزیز بودن ناشى از همدلیش بود یا بازى که من خودمو انداخته بردم توش و تله هامو آبیارى میکرد... اون هرمس بونش... تله ى شماره ٢!...
الان این جمله رو خوندم و ذهنم یه لحظه رفت سمت اون ولى دیدم دیگه مصداقش این ادم نیست!
تا یک ماه پیش فکر میکردم مصداقش میشه گروه عکاسى و اینر سیرکل ها... ولى الان میبینم حتى اونا هم به اون شدت نیستن... اونا براى همون دوران خوب و به جا بودن...
تجربه هایى مه به صورت mp3 تجربه کردم خوب وکافى بود
قطعا از بهترین خاطراتمه ولى بازم مصداقش نمیشه
این جمله حتى میتونه نصداق اون عزیز دلى باشه که خدا میدونه چى شده خورده پس سرش و از عید قاطى کرده شکر خدا!... ولى انگار حتى اونم نیست خیلى!
انگار وقتشه وارد یه مرحله ى جدید از زندگیم بشم... کار... ازدواج... مهارت...
ادما رابین هوداشونو کنار میذارن... این میشه مصداق من و عزیز دل که عید پارسال تا یک هفته گیج بودم و مرز رابطم رو پیدا نمیکردم باهاش.... انگار تله ى ١ رو فعال میکنه!
بعضى از ادما باید جاشون خالى بشه... دیگه هم پر نشه... نه با خودشون نه با مثلشون
اونا براى اون بازه از زندگى تو بودن و بعد از اون میشن ناجنس!...
از جنس تو و کارات و فکرات نیستن یا جنسشونو خراب میکنن
و یادی کنیم از اونایی که رفتن و دیگه کسی نتونست جاشونو تو زندگی پُر کنه .....
- ۹۶/۰۳/۲۹